La citàa de la lûs

POESIE

Don Peppino Cereda Poesie

La citàa de la lûs

Tutt i volt che a Cassinèta
Vo a turna in vèr sirèta
Senti brivid de spavent
E ghe pensi al testament

Ghè on’aria tanta scùra
Che nessun el m’assicùra
De strusà ammò i sciavàtt
Fina in cà del Sciur Curàtt

Se va avanti a tastòn
Come tanti ombriòn
E a pass de vaca vègia
Con la man in su l’orègia

Se topica in di sass
Se và risc de gibolass
E di volt pefin se salta
Come sciât in de la palta

Pur andànd adàs adàs
Contra i mur se sbatt el nas
E un pover ciucaté
El sa pu in dua lé

Che se vun al vör andà
Drè al Navili a respirà
El va risc, o fiöi, o fiöi
De truvàss mè’n pèss a möi

E intanta in di sentè
Sa ritröven lù e lè
El combina el diovolètt
I rampin con i azètt

Bel parià el Sciur Curatt
Girà inturna come on gatt
Ghè una tal oscurità
Che se veda nanca i cà

Si l’è vera, a sura i port
Ghè on quai ciâr, ch’el par di mort
E ‘l S. Carlon col brâsc peràri
El fa on po’ de lampedari

(Per fortuna a lè de sàss
E ‘l rièssa nò a stracàss)
Ma disèmel francament
L’è on ciar ch’el fà nient

Con la mia facia tòsta
Mi faria ona propòsta
Obblighèm i crâp pelàa
A fa lùs per tutt’i stràa

O paghèm el Pin sacrista
Quel di gamb che fà batista,
A portagh il muculòtt
A chi tài che va de nott

Oppur fêm on gran fugon
Tutt i sîr in di canton,
O preghèm de cör Sant’Ana
Che la manda la scalmana

O cascièm i noster fiö
A ciapà gran lusurö
Che, sgorand on po’ per sira Fan la part d’ona candira

Scherz a part, o cara gent Riparèm l’inconvenient
Quèst l’è ‘l secol del progrèss No metèmegh temp in mèss

Dopo tutt la Cassineta
L’è no el sit de la bolèta
Ghem la banda e oramai
Non ghe manca ch’el tranvai

Butèm via la miseria
Che in fin sèm nò in Siberia Per settember al feston
Metè on fulmin de lampion

Tutt la gent che vegnarà Strabigliada disarà
Föra el nas on quater spàn
“Em sbagliàa, o porcu can,
Chi sa trövum a Milan!”

Don Pepin 1926