San Càrlu sa sfoga

POESIE

Don Peppino Cereda Poesie

San Càrlu sa sfoga

“Ma e ‘l noster S. Carlon
A lè mort propi da bon?
L’è tri mês, o malarbèta
Ch’el sa senta pu di èta!

Che l’avèss di volt ciapàa
Un tremèndu rafredùr?
Cont sto temp de disperàa
A stan ben dumà i dutur!

O ga manca forsi al fiàa
Per la nev, al frècc, al gel?
Al saria ben pensàa
Trâgh in spala on quai mantèl!”

L’eva al Pin che insci ‘l diseva
Discurrend insema al Giola
E la gêpa in su ‘l muveva
Barbeland comè ‘na pola

Quand d’un trâtt al san Carlon
El se dà nà scorlidina
E menand al so manon:
“Ta me pàret in gaina!

Di putost èl me car Pin
Che la culpa l’è no mia
Ma lè inveci el Don Pepin
Che pu ‘l védi passà via

Sempr’ in gir a tapascià
Per Milan e Mùnscia e Bià
La lassàa in d’un canton
El so pôver San Carlon

Se tel védet quel balòss
Digh insci che ga lo sù
Cun ti intant mi sfoghi el gòss
Che ‘na pödi propi pù.”

Setà giò in su la banchèta
Cun la bûca spalancàa
El sagrista là ‘l se mèta
A sentì la bosinàa

E S. Carlu: “O che gioia
O’ pruvàa in fund al cör
Quand ù vist el pover boia
Tutt invers mè un tabalör

Scapà via cul muson,
Per el fatt che i giuvinòtt
Han piantà ancamò l’Union
Cunt la banda tutt’un bòtt

Se mi fussi muresin,
Quand, sunand, i ò vist passà,
Gh’avarissi trà un basin.
Bravi fiö, insci se fa!

Sempr’avanti cun curagg
Per la gloria del Signur,
Se de no ve mandi a Bagg
E adio sonadur!

E pö sent el me Pinèla,
Sta ve drè secà la gent
Cunt sta brùta campanèla
Che la sona magunènt?

Ogni tant ghe un’agonia
E un quai vunt el porten via
Se ved gent che la caragna
E la mòrt che fa cucagna

Dagh un tai te raccumandi
Se de no un gobb te mandi
Cassineta, gran città
Pu nissun gha de crepà!…”

El fa ‘l Pin per protestà
Quand d’un tratt se sent vosà
Vers la part del campanin:
“Cossa fi, porcu sciampin,

Incantàa comè un merlott!
Aspettì la mezzanott
Par sonà benedizion?
E ‘l Pin “Ciao, San Carlon

Ghe no tant de fa ‘l topiatt,
Mola buni, a l’è ‘l Curatt!

El Sòlit 1927